Balada de les sensacions i il·lusions

Com en un vell cinema o a les Mil i una nits

que s’explica als infants,

t’amago la veritat

i del meu pit deixo que surtin

rondalles per als que estimen:

Sobre instants secrets, sobre resplendors màgiques,

sobre abraçades de passió, sobre nits lluminoses.

T’abraço en la foscor,

t‘embolcallo amb una carícia.

Ara estic despullat,

semblo com si fos Déu,

lluminós, poderós.

Pots estimar-me,

pots fer brillar un instant per mi;

el meu cos és només el pretext.

Cançó de Mános Chatzidákis

interpretada per Vasílis Lékkas

Μπαλάντα των αισθήσεων και των παραισθήσεων

Σαν παλιό σινεμά και σαν τη Χαλιμά

που μιλάει με τα παιδιά

σου κρύβω την αλήθεια

κι αφήνω από τα στήθια μου να βγουν

παραμύθια για κείνους π’ αγαπούν

Για στιγμές μυστικές για λάμψεις μαγικές

γι’ αγκαλιές ερωτικές για νύχτες φωτεινές

Σ’ αγκαλιάζω στο σκοτάδι

σε τυλίγω μ’ ένα χάδι

τώρα είμαι γυμνός

μοιάζω σαν Θεός

φωτεινός, δυνατός,

μπορείς να μ’ αγαπήσεις

μπορείς να μου φωτίσεις μια στιγμή

το κορμί μου είναι μόνο η αφορμή

Για στιγμές μυστικές για λάμψεις μαγικές

γι’ αγκαλιές ερωτικές για νύχτες φωτεινές

Μάνα μου Ελλάς

No tinc casa a on tornar

Ni llit per dormir

No tinc carrer ni barri amb veïns

per passejar-hi un Primer de Maig.

Les grandioses paraules, mentideres,

Que em vas dir amb la teva primera llet.

 Però ara que les serps s’han desvetllat

Et poses les teves joies antigues

I no vesses mai una llàgrima, Grècia, marona meva,

quan vens els teus fills com a esclaus.

Les grandioses paraules, mentideres,

Que em vas dir amb la teva primera llet.

 Però quan del meu destí jo parlava,

Ja t’havies guarnit amb els teus luxes antics

I em vas portar al basar com un mico gitano,

Grècia, Grècia, mare de la tristor.

Les grandioses paraules, mentideres,

Que em vas dir amb la teva primera llet.

 I ara que els focs de nou s’encenen

Tu mires cap a la teva bellesa antiga

I a les sorres del món, Grècia, marona meva,

Hi duus sempre els mateixos enganys.

Δεν έχω σπίτι πίσω για να `ρθώ

ούτε κρεβάτι για να κοιμηθώ

δεν έχω δρόμο ούτε γειτονιά

να περπατήσω μια Πρωτομαγιά.

Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα

μου τα ‘πες με το πρώτο σου το γάλα.

Μα τώρα που ξυπνήσανε τα φίδια

εσύ φοράς τα αρχαία σου στολίδια

και δε δακρύζεις ποτέ σου μάνα μου Ελλάς

που τα παιδιά σου σκλάβους ξεπουλάς.

Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα

μου τα ‘πες με το πρώτο σου το γάλα.

Μα τότε που στη μοίρα μου μιλούσα

είχες ντυθεί τα αρχαία σου τα λούσα

και στο παζάρι με πήρες γύφτισσα μαϊμού

Ελλάδα Ελλάδα μάνα του καημού.

Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα

μου τα ‘πες με το πρώτο σου το γάλα.

 Μα τώρα που η φωτιά φουντώνει πάλι

εσύ κοιτάς τα αρχαία σου τα κάλλη

και στις αρένες του κόσμου μάνα μου Ελλάς

το ίδιο ψέμα πάντα κουβαλάς.